Indi mabal-an ni Lianna kun ano ang iya obrahon. Bag-o lang sila nakatapos magbayle ni Arnold kag nag sugtanay sila nga magpahangin anay sa may balkonahe dampi. Tiempo man ini nila para maka istoryahanay sang pribado kay didto sa dance hall, may mga naga-obserbar man sa ila giho. Amo nga sang nanghagad si Arnold nga mag-gua anay, nagpasugot siya. May mga nagapares-pares man nga iban didto sa balkon, kag kalabanan nagatenir sa medyo madulom nga lugar. Gin-uyatan ni Arnold ang iya kamot, ginahagad siya pakadto man sa parte nga medyo madulom.
"Lianna," may nagtawag sa iya nga ngalan kag nakibot gid siya. Si Tristan! Ginbawi niya ang kamot niya nga gina-uyatan ni Arnold kag nagpalapit siya sa bag-o lang nag-abot nga ulitawo. Wala siya kabalo kun ano ang iya buhaton. "Tristan, " ang nahambal lang niya. Nagsunod palapit sa ila si Arnold.
"Tristan, si Arnold. Arnold, si Tristan," pagpakilala niya. Ginkumusta ni Tristan si Arnold kag nag-atubang sa iya.
"Naghapit lang ko para mag congratulate sa imo. Congratulations." hambal ni Tristan,
"Thank you." lamang ang iya nasabat. Wala siya kabalo kun nabati-an ni Tristan ang iya sabat kay naglakat na ini gilayon. Nagtulok siya sa nagapalayo nga ulitawo. Kabug-at sang iya pamatyagan. Gusto niya ini tawgon pabalik apang wala sang tingog na nag-gua sa iya bibig. Nag-igham is Arnold kag nagbalikid siya didto.
"Pwede mabalik lang kita anay sa sulod?" ayu niya sa kay Arnold kag nag-una na siya balik sa dance hall. Kasabad kay Tristan. Masinadyahon na kuntani ang iya gab-i. Kun ngaa abi nagpakita pa ini.
Tristan,
You entered my life once more
and I was caught surprised
Your voice brought back a yesterday
The time you changed my life
Oh I hope the past won't haunt me
I hope the flame did die
Its remnants blown by the wind
No more dreams or longing sigh
For if there'll be more of the yesterdays
I would do him wrong
The light that lit the gloomy days
Who loved me when you'd gone.
